کریپتوکارنسی به چه معناست؟

کریپتوکارنسی یا کریپتو مجموعه ای از داده های دوتایی است که برای کار به عنوان یک وسیله مبادله طراحی شده است.

سوابق مالکیت سکه فردی در یک دفتر کل ذخیره می شود که یک پایگاه داده کامپیوتری با استفاده از رمزنگاری قوی برای ایمن کردن سوابق تراکنش، کنترل ایجاد سکه های اضافی، و تایید انتقال مالکیت سکه است.

ارزهای رمزنگاری شده معمولا ارزهای بدون پشتوانه هستند، زیرا پشتوانه آن ها یا قابل تبدیل به یک کالا نیستند. برخی از طرح های رمزنگاری از اعتبار سنجی برای حفظ ارز دیجیتال استفاده می کنند. در مدل اثبات سهام، مالکان نشانه های خود را به عنوان وثیقه قرار می دهند.

در ازای آن، آن ها به نسبت مقداری که سهام دارند، بر نشانه اختیار دارند. به طور کلی، این سهامداران نشانه در طول زمان از طریق هزینه‌های شبکه، نشانه ‌های تازه ساخته شده یا سایر مکانیسم‌های پاداش، مالکیت بیشتری در نشانه به دست می‌ آورند.

ارز دیجیتال به شکل فیزیکی (مانند پول کاغذی) وجود ندارد و معمولا توسط یک مرجع مرکزی صادر نمی شود. ارزهای دیجیتال معمولا از کنترل غیرمتمرکز بر خلاف ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) استفاده می کنند.

هنگامی که یک ارز دیجیتال قبل از انتشار یا ایجاد شده یا توسط یک ناشر صادر می شود، به طور کلی متمرکز در نظر گرفته می شود. هنگامی که با کنترل غیرمتمرکز پیاده‌سازی می‌شود، هر ارز دیجیتال از طریق فناوری دفتر کل توزیع‌شده، معمولا مانند یک زنجیره بلوکی، کار می‌کند که به عنوان پایگاه داده تراکنش‌های مالی عمومی عمل می‌کند.

تاریخچه

بیت کوین که برای اولین بار به عنوان نرم افزار منبع باز در سال 2009 منتشر شد، اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز است. از زمان انتشار بیت کوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگری ایجاد شده اند.

• در سال 1983، دیوید چاوم، رمزنگار آمریکایی، یک پول الکترونیکی رمزنگاری ناشناس به نام ecash ابداع کرد. بعدا، در سال 1995، او آن را از طریق Digicash، یک شکل اولیه از پرداخت‌های الکترونیکی رمزنگاری‌ شده اجرا کرد که به نرم‌افزار کاربر برای برداشتن یادداشت‌ها از بانک و تعیین کلیدهای رمزگذاری‌ شده خاص قبل از ارسال آن به گیرنده نیاز داشت. این اجازه می‌دهد ارز دیجیتال توسط بانک صادرکننده، دولت یا هر شخص ثالثی غیرقابل ردیابی باشد.
• در سال 1996، آژانس امنیت ملی مقاله ای با عنوان چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول نقد الکترونیکی ناشناس، منتشر کرد که یک سیستم ارز دیجیتال را توصیف می کرد، ابتدا آن را در لیست پستی MIT منتشر کرد و بعدا در سال 1997 در The American Law Review منتشر شد.
• در سال 1998، وی دای شرحی از “b-money” منتشر کرد که به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی توزیع شده ناشناس شناخته می شود. اندکی پس از آن، نیک سابو، بیت طلا را توصیف کرد.
• مانند بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده که از آن پیرویمی کنند، بیتگلد با صرافی مبتنی بر طلای بعدی، (BitGold اشتباه گرفته نشود با بیت کوین) به عنوان یک سیستم ارز الکترونیکی توصیف شد که کاربران را ملزم می کرد تا یک کارکرد اثبات کار را با راه حل های رمزنگاری شده تکمیل کنند
• در سال 2009، اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز، بیت کوین، توسط توسعه دهنده احتمالا با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. از SHA-256، یک تابع هش رمزنگاری، در طرح اثبات کار خود استفاده کرد.
• در آوریل 2011، Namecoin به عنوان تلاشی برای تشکیلیک DNS غیرمتمرکز ایجاد شد که سانسور اینترنت را بسیار دشوار می کرد. کمی بعد، در اکتبر 2011، لایت کوین منتشر شد. به جای SHA-256 از scrypt به عنوان تابع هش خود استفاده کرد.
• یکی دیگر از ارزهای رمزنگاری قابل توجه، Peercoin، از ترکیبی اثبات کار/ اثبات سهام استفاده کرد.
• در 6 آگوست 2014، بریتانیا اعلام کرد که وزارت خزانه داری آن مطالعه ای را درباره ارزهای رمزنگاری کرده. این مطالعه همچنین برای گزارش در مورد اینکه آیا مقررات باید در نظر گرفته شود نیز بوده است.
• گزارش نهایی آن در سال 2018 منتشر شد،  و در ژانویه 2021 مشاوره ای در مورد دارایی های رمزنگاری و استیبل کوین ها صادر کرد.
• در ژوئن 2021، السالوادور اولین کشوری بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی پذیرفت، پس از اینکه مجلس قانونگذاری با 62 رای موافق در برابر 22 به تصویب لایحه ارائه شده توسط رئیس جمهور نایب بوکله مبنی بر طبقه بندی این ارز دیجیتال به عنوان ارز دیجیتال پرداخت.
• در آگوست 2021، کوبا با قطعنامه 215 دنبال کرد تا بیت کوین را به عنوان ارز قانونی بپذیرد، که تحریم های ایالات متحده را دور می زند.
• در سپتامبر 2021، دولت چین، بزرگترین بازار ارزهای دیجیتال، تمام تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را غیرقانونی اعلام کرد و یک سرکوب ارزهای دیجیتال را تکمیل کرد که قبلاً فعالیت واسطه‌ها و ماینرها را در چین ممنوع کرده بود.

تعریف رسمی

به گفته یان لانسکی، ارز رمزنگاری شده سیستمی است که شش شرط را برآورده می کند:

1. این سیستم به یک مقام مرکزی نیاز ندارد. وضعیت آن از طریق اجماع توزیع شده حفظ می شود.
2. این سیستم مروری بر واحدهای ارزهای دیجیتال و مالکیت آن ها دارد.
3. این سیستم تعیین می کند که آیا واحدهای ارز دیجیتال جدید می توانند ایجاد شوند یا خیر. اگر بتوان واحدهای ارزهای دیجیتال جدید ایجاد کرد، سیستم شرایط منشأ آن ها و نحوه تعیین مالکیت این واحدهای جدید را مشخص می کند.
4. مالکیت واحدهای ارزهای دیجیتال را می توان منحصرا به صورت رمزنگاری اثبات کرد.
5. این سیستم اجازه می دهد تا تراکنش هایی انجام شود که در آن مالکیت واحدهای رمزنگاری تغییر می کند. صورت معامله فقط می تواند توسط نهادی صادر شود که مالکیت فعلی این واحدها را ثابت کند.
6. اگر دو دستورالعمل مختلف برای تغییر مالکیت واحدهای رمزنگاری یکسان به طور همزمان وارد شوند، سیستم حداکثر یکی از آن ها را انجام می دهد.

در مارس 2018، کلمه cryptocurrency به فرهنگ لغت Merriam-Webster اضافه شد.

آلت کوین ها

توکن‌ها، ارزهای دیجیتال و دیگر انواع دارایی‌های دیجیتالی که بیت‌کوین نیستند، در مجموع به عنوان ارزهای دیجیتال جایگزین شناخته می‌شوند،که معمولا به «altcoins» یا «altcoins»،  یا به‌صورت تحقیرآمیز خلاصه می‌شوند. مثلا. “shitcoins”پل ویگنا از وال استریت ژورنال نیز آلت کوین ها را به عنوان «نسخه های جایگزین بیت کوین» با توجه به نقش آن به عنوان پروتکل مدل برای طراحان آلت کوین توصیف کرد. این اصطلاح معمولا برای توصیف سکه ها و نشانه های ایجاد شده پس از بیت کوین استفاده می شود.

آلت کوین ها اغلب تفاوت های اساسی با بیت کوین دارند. به عنوان مثال، لایت کوین قصد دارد هر 2.5 دقیقه یک بلاک را پردازش کند، به جای 10 دقیقه بیت کوین، که به لایت کوین اجازه می دهد تا تراکنش ها را سریعتر از بیت کوین تأیید کند. مثال دیگر اتریوم است که دارای عملکرد قرارداد هوشمند است که به برنامه‌های غیرمتمرکز اجازه می‌دهد روی بلاکچین اجرا شوند.بر اساس گزارش بلومبرگ، اتریوم در سال 2020 بیشترین استفاده را از بلاکچین داشت. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، در سال 2016، بزرگترین «دنبال کننده» را در بین آلتکوین ها داشت.

تجمعات قابل توجه در بازارهای آلتکوین اغلب به عنوان “فصل آلت کوین” شناخته می شود.

استیبل کوین ها

استیبل کوین ها آلت کوین هایی هستند که برای حفظ سطح پایداری از قدرت خرید طراحی شده اند.

ساختار

ارز دیجیتال غیرمتمرکز توسط کل سیستم ارزهای دیجیتال به طور جمعی تولید می شود، با نرخی که در زمان ایجاد سیستم تعریف می شود و به طور عمومی شناخته می شود. در بانکداری متمرکز و سیستم های اقتصادی مانند سیستم فدرال رزرو ایالات متحده، هیئت مدیره شرکت ها یا دولت ها عرضه ارز را کنترل می کنند.

در مورد ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، شرکت‌ها یا دولت‌ها نمی‌توانند واحدهای جدیدی تولید کنند و تاکنون برای سایر شرکت‌ها، بانک‌ها یا نهادهای شرکتی که ارزش دارایی را در آن اندازه‌گیری می کنند، حمایتی ارائه نکرده‌اند. سیستم فنی زیربنایی که ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بر آن استوار هستند توسط گروه یا فردی به نام ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد.

تا ماه مه 2018، بیش از 1800 مشخصات ارز دیجیتال وجود داشت. در یک سیستم رمزارز اثبات کار مانند بیت کوین، ایمنی، یکپارچگی و تعادل دفاتر توسط گروهی از طرف‌های بی‌ اعتماد متقابل که ماینرها نامیده می‌شوند حفظ می‌شود: کسانی که از رایانه‌های خود برای کمک به اعتبارسنجی و تعیین مهر زمانی تراکنش‌ها استفاده می‌کنند و آن ها را به آن اضافه می‌کنند.

بیشتر ارزهای رمزنگاری شده برای کاهش تدریجی تولید آن ارز طراحی شده‌ اند، و برای کل مقدار آن ارز که تا به حال در گردش خواهد بود، سقفی قرار می‌دهند. در مقایسه با ارزهای معمولی که توسط مؤسسات مالی نگهداری می شوند یا به عنوان پول نقد نگهداری می شوند، توقیف ارزهای دیجیتال توسط مجری قانون می تواند دشوارتر باشد.

بلاکچین

اعتبار سکه های هر ارز دیجیتال توسط یک بلاکچین ارائه می شود. بلاکچین لیستی از رکوردها است که به طور مداوم در حال رشد هستند، به نام بلوک ها، که با استفاده از رمزنگاری مرتبط و ایمن می شوند.هر بلوک معمولا حاوی یک نشانگر است به عنوان پیوندی به بلوک قبلی، مهر زمانی و داده‌های تراکنش است. با طراحی، بلاکپچین ها ذاتا در برابر تغییر داده ها مقاوم هستند.

این یک دفتر کل باز و توزیع شده است که می تواند معاملات بین دو طرف را به طور مؤثر و به روشی قابل تأیید و دائمی ثبت کند. برای استفاده به عنوان دفتر کل توزیع شده، یک بلاکچین معمولا توسط یک شبکه همتا به همتا مدیریت می شود که به طور جمعی به پروتکلی برای اعتبارسنجی بلوک های جدید پایبند است. پس از ثبت، داده‌ ها در هر بلوک معین را نمی‌توان بدون تغییر همه بلوک‌ های بعدی که به تبانی اکثریت شبکه نیاز دارد، به‌ طور ماسبق تغییر داد.

بلاکچین ها از نظر طراحی ایمن هستند و نمونه ای از یک سیستم محاسباتی توزیع شده با تحمل خطای بیزانسی بالا هستند. بنابراین اجماع غیرمتمرکز با بلاکچین به دست آمده است.

مشکلات

در دنیای کریپتوکارنسی، گره کامپیوتری است که به یک شبکه ارز دیجیتال متصل می شود. گره از طریق یکی از این دو از شبکه ارز دیجیتال مربوطه پشتیبانی می کند. انتقال تراکنش ها، اعتبارسنجی یا میزبانی یک کپی از بلاکچین.

از نظر انتقال تراکنش‌ها، هر کامپیوتر شبکه (گره) یک کپی از بلاکچین ارز دیجیتالی دارد که از آن پشتیبانی می‌کند، زمانی که تراکنش انجام می‌شود، گره ایجاد کننده تراکنش، جزئیات تراکنش را با استفاده از رمزگذاری به گره‌های دیگر در سراسر شبکه گره پخش می‌کند تا معامله (و هر معامله دیگری) شناخته شود.

صاحبان گره یا داوطلب هستند، کسانی که توسط سازمان یا ارگانی که مسئول توسعه فناوری شبکه بلاکچین ارزهای دیجیتال میزبانی می شوند، یا کسانی هستند که برای دریافت پاداش از میزبانی شبکه گره وسوسه می شوند یک گره را میزبانی کنند.

مهر زمانی

ارزهای رمزپایه از طرح‌های مهر زمانی مختلفی برای «اثبات» اعتبار تراکنش‌های اضافه شده به دفتر کل بلاکچین بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد استفاده می‌کنند.

اولین طرح مهر زمانی که ابداع شد، طرح اثبات کار بود. پرکاربردترین طرح‌های اثبات کار مبتنی بر SHA-256 و scrypt هستند. برخی دیگر از الگوریتم‌های هش که برای اثبات کار استفاده می‌شوند عبارتند از CryptoNight، Blake، SHA-3 و X11.

اثبات سهام روشی برای ایمن کردن یک شبکه ارز دیجیتال و دستیابی به اجماع توزیع شده از طریق درخواست از کاربران برای نشان دادن مالکیت مقدار معینی از ارز است. این با سیستم‌های اثبات کار که الگوریتم‌های هش دشواری را برای اعتبارسنجی تراکنش‌های الکترونیکی اجرا می‌کنند، متفاوت است. این طرح تا حد زیادی به سکه وابسته است و در حال حاضر هیچ شکل استانداردی از آن وجود ندارد. برخی از ارزهای دیجیتال از طرح ترکیبی اثبات کار و اثبات سهام استفاده می کنند.

استخراج

در شبکه‌های ارز دیجیتال، استخراج اعتبار تراکنش‌ها است. برای این تلاش، ماینرهای موفق ارز دیجیتال جدید را به عنوان پاداش دریافت می کنند. این پاداش با ایجاد انگیزه ای مکمل برای کمک به قدرت پردازش شبکه، کارمزد تراکنش ها را کاهش می دهد.

با استفاده از ماشین‌هایتخصصی مانند FPGA و ASIC که الگوریتم‌های هش پیچیده مانند SHA-256 و scrypt را اجرا می‌کنند، نرخ تولید هش‌ها، که هر تراکنش را تایید می‌کنند، افزایش یافته است. این مسابقه تسلیحاتی برای ماشین‌های ارزان‌تر و در عین حال کارآمد از زمان معرفی اولین ارز دیجیتال، بیت کوین، در سال 2009  داشته است.

با ورود افراد بیشتری به دنیای ارزهای مجازی، تولید هش برای اعتبارسنجی در طول زمان پیچیده‌تر شده است و ماینرها را مجبور می‌کند مبالغ زیادی را برای بهبود عملکرد محاسباتی سرمایه‌گذاری کنند. در نتیجه، پاداش برای یافتن هش کاهش یافته است و اغلب سرمایه گذاری در تجهیزات و تاسیسات خنک کننده (برای کاهش گرمای تولید شده توسط تجهیزات)، و برق مورد نیاز برای راه اندازی آنها را توجیه نمی کند.

مناطق محبوب برای استخراج معادن شامل مناطقی با برق ارزان، آب و هوای سرد، و حوزه های قضایی با مقررات روشن و مساعد است. از جولای 2019، مصرف برق بیت کوین حدود 7 گیگاوات، 0.2٪ از کل جهانی،یا معادل مصرف برق سوئیس برآورد شده است.

برخی از ماینرها منابع را جمع آوری می کنند و قدرت پردازش خود را در شبکه به اشتراک می گذارند تا پاداش را به طور مساوی تقسیم کنند، بر اساس میزان کاری که در احتمال یافتن یک بلوک انجام داده اند. یک “سهم” به اعضای استخر استخراج که یک مدرک معتبر جزئی از کار ارائه می دهند، تعلق می گیرد.

از فوریه 2018، دولت چین تجارت ارز مجازی را متوقف کرده، عرضه اولیه سکه را ممنوع کرده و استخراج را متوقف کرده است. بسیاری از معدنچیان چینی از آن زمان به کانادا و تگزاس نقل مکان کرده اند. یک شرکت به دلیل قیمت پایین گاز، مراکز داده را برای عملیات استخراج در سایت های میدان نفت و گاز کانادا راه اندازی می کند.

در ژوئن 2018، Hydro Quebec به دولت استانی پیشنهاد داد که 500 مگاوات به شرکت‌های ارز دیجیتال برای استخراج اختصاص دهد. طبق گزارش فوریه 2018 از Fortune، ایسلند تا حدی به دلیل برق ارزان خود به بهشتی برای استخراج کنندگان ارزهای دیجیتال تبدیل شده است.

در مارس 2018، شهر پلاتسبورگ در شمال ایالت نیویورک به منظور حفظ منابع طبیعی و «شخصیت و جهت» شهر، 18 ماه تمام استخراج ارزهای دیجیتال را تعلیق کرد.

افزایش قیمت پردازنده گرافیکی

افزایش در استخراج ارزهای دیجیتال باعث افزایش تقاضا برای کارت‌های گرافیک (GPU) در سال 2017 شد.(قدرت محاسباتی پردازنده‌های گرافیکی آن ها را برای تولید هش مناسب می‌سازد.) موارد مورد علاقه استخراج‌کننده‌های ارزهای دیجیتال مانند کارت‌های گرافیک GTX 1060 و GTX 1070 انویدیا، و همچنین پردازنده‌های گرافیکی RX 570 و RX 580 AMD، دو یا سه برابر قیمت دارند.

یک GTX 1070 Ti که با قیمت 450 دلار عرضه شد تا 1100 دلار فروخته شد. کارت محبوب دیگر،GTX 1060 (مدل 6 گیگابایتی) با قیمت MSRP 250 دلار عرضه شد و تقریبا 500 دلار فروخته شد. کارت‌های RX 570 و RX 580 از AMD تقریبا یک سال بود که موجودی نداشتند. ماینرها به طور منظم کل موجودی GPU های جدید را به محض در دسترس بودن خریداری می کنند.

انویدیا از خرده فروشان خواسته است تا در مورد فروش پردازنده گرافیکی به گیمرها به جای ماینرها، آن چه را که می توانند انجام دهند. بوریس بولس، مدیر روابط عمومی انویدیا در منطقه آلمان گفت: «گیمرها برای انویدیا حرف اول را می زنند.

کیف پول ها

یک کیف پول رمزنگاری، کلیدهای عمومی و خصوصی (آدرس) یا seed را ذخیره می کند که می تواند برای دریافتیا خرج کردن ارز دیجیتال استفاده شود. با کلید خصوصی، می توان در دفتر کل عمومی نوشت و به طور موثر ارز دیجیتال مرتبط را خرج کرد. با کلید عمومی امکان ارسال ارز به کیف پول برای دیگران نیز وجود دارد.

روش‌های متعددی برای ذخیره کلیدهایا دانه‌ها در کیف پول وجود دارد، از استفاده از کیف‌پول‌های کاغذی که کلیدهای عمومی، خصوصی یا اولیه هستند که روی کاغذ نوشته می‌شوند تا استفاده از کیف پول‌های سخت‌افزاری که سخت‌افزار اختصاص داده شده برای ذخیره امن اطلاعات کی فپول شما، با استفاده از یک کیف پول دیجیتال که رایانه با نرم افزاری که اطلاعات کیف پول شما را میزبانی می کند، کیف پول شما را با استفاده از صرافی که در آن ارز دیجیتال معامله می شود میزبانی می کند یا با ذخیره اطلاعات کیف پول خود در یک رسانه دیجیتال.

ناشناس بودن

بیت کوین به جای بی نام مستعار است، زیرا ارز رمزنگاری شده در کیف پول به افراد وابسته نیست، بلکه به یکیا چند کلید خاص (یا «آدرس») وابسته است. بنابراین، صاحبان بیت کوین قابل شناسایی نیستند، اما تمام تراکنش ها در بلاکچین به صورت عمومی در دسترس هستند. با این حال، صرافی‌های ارزهای دیجیتال اغلب طبق قانون ملزم به جمع‌آوری اطلاعات شخصی کاربران خود هستند.

افزونه‌هایی مانند Monero، Zerocoin، Zerocash و CryptoNote پیشنهاد شده‌اند که امکان ناشناس ماندن و قابلیت تعویض بیشتر را فراهم می‌کنند.

اقتصاد

ارزهای رمزنگاری شده عمدتا در خارج از موسسات بانکی و دولتی موجود استفاده می شوند و از طریق اینترنت مبادله می شوند.

بلوک پاداش

ارزهای رمزپایه اثبات کار، مانند بیت کوین، انگیزه های پاداش بلوکی را برای ماینرها ارائه می کنند. این باور ضمنی وجود دارد که پرداخت پاداش به ماینرها یا کارمزد تراکنش بر امنیت زنجیره بلوکی تأثیر نمی‌گذارد، اما یک مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است تحت شرایط خاصی این طور نباشد.

پاداش هایی که به ماینرها پرداخت می شود، عرضه ارز دیجیتال را افزایش می دهد. با اطمینان از اینکه تأیید تراکنش ها یک تجارت پرهزینه است، تا زمانی که گره ها اکثریت توان محاسباتی را کنترل می کنند، می توان یکپارچگی شبکه را حفظ کرد. الگوریتم راستی‌آزماییبه قدرت پردازش زیادی و در نتیجه نیاز به الکتریسیته دارد تا تأیید را به اندازه کافی پرهزینه کند تا بلاکچین عمومی را به درستی تایید کند.

ماینرها نه تنها باید هزینه های مرتبط با تجهیزات گران قیمت لازم را برای شانس حل مشکل هش در نظر بگیرند، بلکه باید مقدار قابل توجهی از توان الکتریکی را در جستجوی راه حل در نظر بگیرند. به طور کلی، پاداش بلوک بیشتر از هزینه های برق و تجهیزات است، اما ممکن است همیشه اینطور نباشد.

ارزش فعلی، نه ارزش بلندمدت ارز دیجیتال، از طرح پاداش برای تشویق استخراج‌کنندگان برای مشارکت در فعالیت‌های استخراج پرهزینه پشتیبانی می‌کند. برخی منابع ادعا می‌کنند که طراحی فعلی بیت‌کوین بسیار ناکارآمد است و در مقایسه با یک سیستم نقدی کارآمد، ضرر رفاهی 1.4 درصدی ایجاد می‌کند. منبع اصلی این ناکارآمدی، هزینه بزرگ استخراج است که 360 میلیون دلار در سال تخمین زده می شود.

این به معنای تمایل کاربران به پذیرش سیستم نقدی با نرخ تورم 230٪ قبل از استفاده از بیت کوین به عنوان وسیله پرداخت است. با این حال، کارایی سیستم بیت کوین را می توان با بهینه سازی نرخ ایجاد سکه و به حداقل رساندن کارمزد تراکنش ها به طور قابل توجهی بهبود بخشید. یکی دیگر از پیشرفت‌های بالقوه حذف فعالیت‌های استخراج ناکارآمد با تغییر کلی پروتکل اجماع است.

کارمزد تراکنش

کارمزد تراکنش برای ارز دیجیتال عمدتا به عرضه ظرفیت شبکه در آن زمان بستگی دارد، در مقابل تقاضای دارنده ارز برای تراکنش سریع تر. بالاترین کارمزد پیشنهادی به کمترین. صرافی‌های ارزهای دیجیتال می‌توانند با ارائه گزینه‌های اولویت‌دار، فرآیند را برای دارندگان ارز ساده کنند و در نتیجه تعیین کنند که کدام کارمزد احتمالا باعث می‌شود که تراکنش در زمان درخواستی پردازش شود.

برای اتر، کارمزد تراکنش ها بر اساس پیچیدگی محاسباتی، استفاده از پهنای باند و نیازهای ذخیره سازی متفاوت است، در حالی که کارمزد تراکنش های بیت کوین بر اساس اندازه تراکنش و اینکه آیا تراکنش از SegWit استفاده می کند متفاوت است. در سپتامبر 2018، میانگین کارمزد تراکنش برای اتر معادل 0.017 دلار بود، در حالی که برای بیت کوین 0.55 دلار بود.

برخی از ارزهای دیجیتال هیچ کارمزد تراکنش ندارند و در عوض به اثبات کار سمت مشتری به عنوان مکانیزم اولویت‌بندی تراکنش و ضد هرزنامه متکی هستند.

جردن کلی، بنیانگذار Robocoin، اولین دستگاه خودپرداز بیت کوین را در ایالات متحده در 20 فوریه 2014 راه اندازی کرد. کیوسک نصب شده در آستین، تگزاس، مشابه دستگاه های خودپرداز بانکی است اما دارای اسکنرهایی برای خواندن مدارک شناسایی دولتی مانند گواهینامه رانندگییا گواهینامه است. گذرنامه برای تأیید هویت کاربران.

عرضه اولیه سکه

عرضه اولیه سکه (ICO) وسیله ای بحث برانگیز برای جمع آوری سرمایه براییک سرمایه گذاری جدید ارز دیجیتال است. یک ICO ممکن است توسط استارت آپ ها با هدف اجتناب از مقررات استفاده شود. با این حال، تنظیم‌کننده‌های اوراق بهادار در بسیاری از حوزه‌های قضایی، از جمله در ایالات متحده و کانادا، نشان داده‌اند که اگر یک سکه یا توکن یک «قرارداد سرمایه‌گذاری» باشد.

به عنوان مثال، تحت آزمون Howey، سرمایه‌گذاری پول با انتظار سود معقول به طور قابل توجهی بر اساس تلاش های کارآفرینانه یا مدیریتی دیگران، یک اوراق بهادار است و مشمول مقررات اوراق بهادار است. در یک کمپین ICO، درصدی از ارز دیجیتال (معمولا به شکل “توکن”) به حامیان اولیه پروژه در ازای پول قانونییا سایر ارزهای دیجیتال، اغلب بیت کوین یا اتر فروخته می شود.

بر اساس گزارش PricewaterhouseCoopers، چهار مورد از 10 تا از بزرگترین پیشنهاد اولیه سکه، از سوئیس به عنوان پایگاه استفاده کرده اند، جایی که اغلب به عنوان بنیادهای غیرانتفاعی ثبت می شوند. آژانس نظارتی سوئیس FINMA اعلام کرد که “رویکردی متعادل” برای پروژه‌های ICO اتخاذ می‌کند و به نوآوران قانونی اجازه می‌دهد تا در چشم‌انداز نظارتی حرکت کنند و بنابراین پروژه‌های خود را به روشی مطابق با قوانین ملی حمایت از سرمایه‌گذاران و یکپارچگی سیستم مالی راه‌اندازی کنند. ” در پاسخ به درخواست‌های متعدد نمایندگان صنعت، یک گروه کاری قانون‌گذاری ICO شروع به صدور دستورالعمل‌های قانونی در سال 2018 کرد، که هدف آن حذف عدم قطعیت از ارائه ارزهای دیجیتال و ایجاد شیوه‌های تجاری پایدار است.

روندها

ارزش بازار هر سکه با ضرب قیمت در تعداد سکه های در گردش محاسبه می شود. ارزش کل بازار ارزهای دیجیتال از لحاظ تاریخی تحت سلطه بیت کوین بوده است که حداقل 50 درصد از ارزش بازار را به خود اختصاص داده است، جایی که آلت کوین ها در ارزش بازار نسبت به بیت کوین افزایش و کاهش یافته اند.

ارزش بیت کوین تا حد زیادی توسط حدس و گمان در میان سایر عوامل محدود کننده تکنولوژیک شناخته شده به عنوان پاداش زنجیره بلوکی که در فناوری معماری خود بیت کوین کدگذاری شده است، تعیین می شود. ارزش بازار ارزهای دیجیتال از روندی به نام «نصف کردن» پیروی می‌کند، یعنی زمانی که پاداش‌های بلوک دریافتی از بیت‌کوین به دلیل عوامل محدود الزام‌آور فناوری که به بیت‌کوین القا شده است، نصف می‌ شود که به نوبه خود عرضه بیت‌کوین را محدود می‌کند.

با نزدیک شدن به نصف شدن تاریخ (دو برابر از نظر تاریخی)، ارزش بازار ارزهای دیجیتال افزایش می‌یابد و به دنبال آن یک روند نزولی رخ می‌دهد. در اواسط ژوئن 2021، ارز دیجیتال به عنوان یک طبقه دارایی بسیار ناپایدار برای تنوع سبد سهام، توسط برخی از مدیران ثروت در ایالات متحده برای 401 (k)s ارائه شد.